İnsanlar

İnsanlar

 İki şey canımı çok yaktı bir geçmiş iki gelecek. 

Düşündükçe yandı düşündükçe sızladı içim. 

Şu anın tadını çıkarayım dedim. 

Anın tadını çıkaramayınca anladım. 

Canımı en çok yakan insanlarmış 

Canımı hep yakan onlar 

Sizler 

Size göre bizler 

Yani İnsanlar. 

Saf-i Dem.

Yansımalar

Yansımalar

Günlerden bir gün pencereden dünyaya değilde
Dünyadan pencereye baktı adam
Göre göre yansımalardan
Yine dünyayı gördü... 

Saf-i Dem

Yağmurun Oluşumu

Dünyanın tüm acılarına göğüs gerdi de adam,

Vedaları sığdıramadı o göğse,

Ayrılığı sığdıramadı,

Yalnızlığı...

Göğsüne sığmayan ne varsa süzüldü,

Damla damla aktı gözünden,

Karış karış toprağa.

Toprağa ağır geldi bu acı,

Bu acının yükünü

Buharlaşıp göğe bıraktı

Yağmur olup dönmeyi bekledi sonra,

Vedalar, ayrılıklar

Ve yalnızlık...

Saf-i Dem .

Küçük Dünyamız

Küçük Dünyamız.

 Dalıp gitti insanlar ufka doğru
Kim vardı ki orda?
Ne vardı ya da?
Kaybettiklerimiz mi?
Kazandıklarımız mı?
Yoksa kazanacaklarımız mı?
Bir varsayım daha
Hepsi?
Dalıp gitti de insanoğlu
Gittiği yerde kalamadı bir türlü
Yine döndüler hiç olmak istemedikleri yere.
Koskoca dünya dediğimiz yerde
Kendi küçücük dünyalarına hapsoldular...
Saf-i Dem