Yağmurun Oluşumu
Dünyanın tüm acılarına göğüs gerdi de adam,
Vedaları sığdıramadı o göğse,
Ayrılığı sığdıramadı,
Yalnızlığı...
Göğsüne sığmayan ne varsa süzüldü,
Damla damla aktı gözünden,
Karış karış toprağa.
Toprağa ağır geldi bu acı,
Bu acının yükünü
Buharlaşıp göğe bıraktı
Yağmur olup dönmeyi bekledi sonra,
Vedalar, ayrılıklar
Ve yalnızlık...
Saf-i Dem .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder